FAQ dla kandydatów

Odpowiedź jest jednoznaczna: TAK, niezależnie od zapisów w orzeczeniu, rodzaju orzeczenia oraz niepełnosprawności. Możliwość podjęcia pracy przez osoby z orzeczonym stopniem niepełnosprawności reguluje art. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Zgodę na podjęcie pracy na konkretnym stanowisku osobie z niepełnosprawnością za każdym razem wydaje lekarz medycyny pracy.

Każda osoba niepełnosprawna ma prawo do zarejestrowania się w urzędzie pracy. Nabywa ona wtedy status osoby bezrobotnej lub poszukującej pracy:
bezrobotny – to osoba, która posiada ustaloną niepełnosprawność, jednak nie jest uprawniona m.in. do renty z tytułu niezdolności do pracy, renty socjalnej, zasiłku stałego lub renty rodzinnej.
poszukujący pracy – to osoba, która oprócz ustalonej niepełnosprawności jest uprawniona m.in. do renty z tytułu niezdolności do pracy, renty socjalnej, zasiłku stałego lub renty rodzinnej.

Osoba niepełnosprawna posiadająca status „bezrobotnego” może skorzystać ze wszystkich usług urzędu pracy i instrumentów przewidzianych dla osoby bezrobotnej jeśli:
jest zdolna do podjęcia zatrudnienia w co najmniej połowie wymiaru czasu pracy (czyli co najmniej na pół etatu),
ukończyła 18. roku życia, ale nie przekroczyła 60. roku życia w przypadku kobiet i 65. roku życia w przypadku mężczyzn,
jest niezatrudniona i niewykonuje innej pracy zarobkowej,
nie uczy się w szkole w trybie dziennym.

Osoba niepełnosprawna, zarejestrowana jako poszukująca pracy niepozostająca w zatrudnieniu, może również korzystać na zasadach takich jak bezrobotni z następujących usług lub instrumentów określonych w ustawie o promocji:
szkoleń,
stażu,
prac interwencyjnch,
przygotowania zawodowego dorosłych,
badań lekarskich lub psychologicznych, o których mowa w art. 2 ust. 3 ustawy o promocji,
zwrotu kosztów, o których mowa w art. 45 ust. 1, 2 i 4 ustawy o promocji,
finansowania kosztów, o których mowa w art. 45 ust. 3 ustawy o promocji,
studiów podyplomowych,
szkoleń na podstawie trójstronnych umów szkoleniowych zawieranych pomiędzy starostą, pracodawcą i instytucją szkoleniową,
bonu na zasiedlenie,
bonu szkoleniowego,
bonu stażowego.

Dla osób z niepełnosprawnościami posiadających status „poszukującej pracy”, a nie pozostających w zatrudnieniu, przewidziane są usługi urzędu pracy i instrumenty finansowane ze środków PFRON.

Ważną informacją jest to, że osoba poszukująca pracy może być też zarejestrowana jako osoba zatrudniona, która zgłasza chęć podjęcia innej pracy, pracy dodatkowej lub w wyższym wymiarze czasu pracy. W tym przypadku jednak można korzystać tylko z usług pośrednictwa pracy oraz pomocy w aktywnym poszukiwaniu pracy.

Na to pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi i wszystko zależy od sytuacji w jakiej znajduje się osoba aplikująca na określony wakat. Jeżeli stanowisko pracy wymaga pewnego przystosowania, wtedy warto uwzględnić poinformowanie pracodawcy w CV (życiorys zawodowy) o swojej niepełnosprawności, gdyż może on nie być przygotowany na spełnienie dodatkowych wymagań, np. na usunięcie barier architektonicznych. Wiedza potencjalnego pracodawcy o niepełnosprawności kandydata do pracy może też pomóc mu w przeprowadzeniu spotkania rekrutacyjnego (np. zaproszenie tłumacza języka migowego). Jeśli pracodawca zaznaczy w treści ogłoszenia, że dane stanowisko przeznaczone jest dla osoby z niepełnosprawnością, wskazane jest wtedy wpisanie informacji o orzeczeniu w CV. Pominięcie informacji o niepełnosprawności może skutkować niezaproszeniem na dalszy etap rekrutacji. Jeżeli rodzaj niepełnosprawności nie przeszkadza w wykonywaniu obowiązków zawodowych, nie potrzebujesz w pracy pomocy innych osób, a przebieg twojej choroby nie ma wpływu na współpracowników – nie jest konieczne pisanie o niej w życiorysie. Masz też prawo do całkowitego pominięcia tej informacji. Wielu pracodawców nadal, kierując się stereotypami, obawia się zatrudniania pracowników będących osobami niepełnosprawnymi. Boją się częstej nieobecności z powodu zwolnień lekarskich lub nieodpowiednich kwalifikacji. Pamiętajmy o tym, że decydując się na pisanie w CV o swojej niepełnosprawności, najlepiej jest umieszczać taką informację na końcu dokumentu. Lepiej jest też używać nazw stopni niepełnosprawności: „lekki”, „umiarkowany”, „znaczny” niż na przykład „całkowicie niezdolny do pracy i samodzielnej egzystencji”. Jeśli zdecydowaliśmy się pisać o orzeczeniu w CV, dodajmy np. zdanie: Pracodawcy może przysługiwać dofinansowanie z PFRON do mojego stanowiska pracy.

Praca zawodowa jest nieodłącznym elementem naszego dorosłego życia i większość czasu spędzamy właśnie w pracy. To ona nas kształtuje, pozwala rozwijać się zawodowo i budować wewnętrzną pewność siebie. Zmienia też nasz status społeczno-zawodowy.

Fundacja Aktywizacja swoim kompleksowym modelem aktywizacji zawodowej wspiera i towarzyszy osobom z niepełnosprawnościami w wejściu lub powrocie na rynek pracy. Pomaga wykorzystywać potencjał jaki drzemie w każdym z nas do rozwoju osobistego oraz zawodowego. Fundacja aktywnie wspiera proces usamodzielnienia, pokazuje jak skutecznie szukać satysfakcjonującej pracy na każdym stanowisku.

Wsparcie w procesie aktywizacji zawodowej zaczyna się od dokładnej analizy potrzeb każdej osoby niepełnosprawnej zgłaszającej się do Fundacji. Kolejne działania są już indywidualnie dopasowywane do potrzeb i sytuacji danej osoby. W ramach wsparcia oferujemy m.in.:
bezpłatne doradztwo psychologiczne, zawodowe, aktywizacyjne i prawne,
doradztwo Job Craftera, który jest menadżerem całej ścieżki wsparcia w Fundacji,
szkolenia z zakresu obsługi komputera oraz programów komputerowych,
szkolenia mające na celu podnoszenie kompetencji zawodowych, ułatwiających osobom niepełnosprawnym wejście na rynek pracy,
warsztaty umiejętności zawodowych i społecznych,
pomoc osobom z niepełnosprawnościami w znalezieniu pracy ich marzeń,
oferty pracy w firmach otwartych na zatrudnianie osób niepełnosprawnościami.

Jeżeli chcą Państwo skorzystać z naszych usług, prosimy o skontaktowanie się z odpowiednim Oddziałem Fundacji Aktywizacja w jednym z 7 miast (dawniej: Centra Edukacji i Aktywizacji Zawodowej Osób Niepełnosprawnych).

Doradca zawodowy jest osobą, która w Fundacji Aktywizacja rozpoczyna proces aktywizacji zawodowej. Udziela on wsparcia kompleksowo i na wielu płaszczyznach. Doradca zawodowy może pomóc w:

• określeniu Twoich predyspozycji zawodowych oraz możliwości dalszego rozwoju,
• zaplanowaniu Twojej przyszłej ścieżki rozwoju zawodowego,
• przygotowaniu do podjęcia pracy oraz w całym procesie poszukiwania pracy,
• opracowaniu dokumentów aplikacyjnych (CV, portfolio zawodowe czy list motywacyjny),
• przygotowaniu do rozmów rekrutacyjnych wykorzystując różne techniki w tym symulacje rozmów,
• przygotowaniu do konkretnego procesu rekrutacyjnego.

Doradca nie szuka pracy, lecz przygotowuje i współtowarzyszy osobie z niepełnosprawnością w jego procesie poszukiwania pracy. Doradca wskaże możliwości oraz drogi rozwoju ścieżki zawodowej, przeanalizuje i zidentyfikuje posiadane predyspozycje i umiejętności zawodowe oraz możliwości psychofizyczne pod kątem wybranych stanowisk pracy. Wspólnie z kandydatem do pracy przygotuje zawodowe portfolio, dokumenty aplikacyjne (CV i list motywacyjny) oraz dopasowuje odpowiednie metody poszukiwania pracy. Doradca pomoże również przygotować się do konkretnego procesu rekrutacji i rozmowy kwalifikacyjnej . Najlepiej jeśli spotkania z doradcą odbywają się cyklicznie w celu weryfikacji aktualnych działań poszukiwania pracy.

Fundacja Aktywizacja prowadzi bezpłatne szkolenia stacjonarne oraz zdalne dla osób niepełnosprawnych. Tematyka szkoleń jest dostosowana i dopasowywana do aktualnych potrzeb samych zainteresowanych, zmian zachodzących na rynku pracy i oczekiwań pracodawców. Szkolenia te przede wszystkim mają na celu podniesienie poziomu kwalifikacji zawodowych i ogólnych, aby stać się bardziej atrakcyjnym w procesie rekrutacji oraz dostarczyć umiejętności niezbędnych na rynku pracy ułatwiających podjęcie zatrudnienia. W Fundacji Aktywizacja organizowane są szkolenia zawodowe, informatyczne oraz językowe.

• Szkolenia zawodowe. Każda osoba, która ma orzeczony stopień niepełnosprawności może wziąć udział w szkoleniu zawodowym. Szkolenia zawodowe mają na celu podwyższenie kwalifikacji zawodowych oraz zwiększenie szans na znalezienie bądź utrzymanie zatrudnienia. Szkolenia są odpowiednio dobierane podczas konsultacji z doradcą zawodowym. W szerokim wachlarzu ofert Fundacji Aktywizacji największym zainteresowaniem cieszą się takie szkolenia jak: „Pracownik kadr i finansów”, „Pracownik administracyjno-biurowy”, „Archiwizacja dokumentów” i wiele innych. Każde szkolenie kończy się uzyskaniem certyfikatu.
• Szkolenia informatyczne. Fundacja Aktywizacja posiada szeroką ofertę szkoleń i kursów informatycznych autoryzowanych oraz autorskich, w tym także szkolenia przygotowujące do certyfikacji o różnym stopniu zaawansowania. Różnorodność tematów szkoleniowych umożliwia podnoszenie umiejętności w zakresie obsługi programów komputerowych, biurowych, graficznych czy kadrowych. Dzięki temu nasi uczestnicy i uczestniczki mogą nadążać za rozwojem nowoczesnych technologii oraz korzystać w pełni z możliwości jakie za sobą niosą.
• Szkolenia językowe. Szkolenia ogólne dedykowane są każdemu, kto chce poprawić swoje umiejętności posługiwania się różnymi językami. Pomagamy osobom niepełnosprawnym na wszystkich stopniach zaawansowania – od podstawowego po biegły. Stawiamy na efektywne i szybkie nauczanie z uwzględnieniem najnowszych metod podnoszących kompetencje zawodowe.
• Kursy on-line. Wszystkim którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę, a nie mogą wziąć udziału w naszych szkoleniach stacjonarnych, proponujemy szeroką ofertę kursów on-line, które dostępne są bezpłatnie na naszej platformie e-learningowej pod adresem aktywizacja.edu.pl. Składają się one na serię interaktywnych prezentacji, symulacji i instruktaży, zawierających wiedzę merytoryczną danego zagadnienia, ćwiczenia oraz testy sprawdzające nabytą wiedzę.

Dodatkową formą zajęć grupowych są Warsztaty Umiejętności Zawodowych i Społecznych.

Umiejętności zawodowe, jak i społeczne są niezbędne w procesie wchodzenia osób z niepełnosprawnościami na rynek pracy i poszukiwania zatrudnienia. Nasze warsztaty składają się z modułów i obejmują wielopoziomowy trening umiejętności zawodowych oraz społecznych. Są również dostosowywane do indywidualnych potrzeb naszych uczestników. Warsztaty te pomagają im w stawianiu swoich własnych celów, wpierają procesy asertywności i umiejętności zarządzania sobą w czasie oraz pokazują różne formy efektywnej komunikacji ze sobą, współpracownikami, z innymi osobami. Na warsztatach uczymy również jak podnieść swoje umiejętności radzenia sobie w sytuacjach stresujących (jakimi są rozmowy rekrutacyjne), czy jak zadbać o swój wizerunek, który jest przepustką do uzyskania zatrudnienia.

Fundacja Aktywizacja na swojej platformie e-learningowej pod adresem www.aktywizacja.edu.pl udostępnia otwarte kursy online dostępne każdemu zainteresowanemu użytkownikowi. Uczestnictwo w kursach oferowanych przez Fundację Aktywizacja jest bezpłatne. Platforma edukacyjna umożliwia samodzielną naukę bez potrzeby ingerencji trenerów. Kursy on-line mogą być uzupełnieniem wiedzy zdobytej na kursach stacjonarnych prowadzonych we wszystkich Oddziałach Fundacji Aktywizacja. Dzięki kursom przygotowanym przez naszych specjalistów podniesiesz swoje kwalifikacje lub umiejętności osobiste bez wychodzenia z domu.

Dostęp do treści kursów ma każdy odwiedzający platformę. Można przeglądać i realizować kursy bez zakładania konta użytkownika. Jednak aby uzyskać certyfikat z ukończonego kursu on-line należy założyć konto, zalogować się i zapisać na wybrany kurs.

Na stronie znajdują się kursy o różnej tematyce. W zależności od zainteresowań można zapisać się na kurs z dziedziny grafiki komputerowej, IT, ECDLa, biznesu, związany z zatrudnieniem i promocją osób z niepełnosprawności i wielu innych.

Zapraszamy do wejścia na stronę www.aktywizacja.edu.pl i zapoznania się z pełną ofertą dostępnych kursów.

Osoba z niepełnosprawnością jest takim samym pracownikiem jak wszyscy inni zatrudnieni w danej firmie, organizacji czy instytucji. Stosuje się wobec niej wszystkie przepisy prawa pracy, z pewnymi modyfikacjami wynikającymi z dodatkowych uprawnień.

Czas pracy pracowników niepełnosprawnych

Od 10 lipca 2014 r. czas pracy osoby niepełnosprawnej zaliczonej do lekkiego stopnia niepełnosprawności wynosi maksymalnie 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo, natomiast osoby zaliczonej do umiarkowanego lub znacznego stopnia niepełnosprawności – maksymalnie 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo.

Praca osoby niepełnosprawnej w godzinach nadliczbowych

Osoba niepełnosprawna, niezależnie od stopnia niepełnosprawności, nie może być zatrudniona w godzinach nadliczbowych oraz w porze nocnej.
Powyższa zasada nie ma zastosowania: do osób zatrudnionych przy pilnowaniu i gdy na wniosek osoby zatrudnionej lekarz przeprowadzający badania profilaktyczne pracowników lub, w razie jego braku, lekarz sprawujący opiekę nad tą osobą, wyrazi na to zgodę.

Dodatkowa przerwa w pracy dla pracownika z niepełnosprawnością

Zgodnie z art. 134 Kodeksu pracy, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy pracownika wynosi co najmniej 6 godzin, to pracownik ma prawo do przerwy w pracy trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu pracy. Niezależnie od tego uprawnienia osoba niepełnosprawna ma prawo do dodatkowej przerwy w pracy, którą wykorzystać może na gimnastykę usprawniającą lub wypoczynek. Czas takiej dodatkowej przerwy wynosi 15 minut i jest wliczany do czasu pracy.

Urlop pracownika niepełnosprawnego

Osobie zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 10 dni roboczych w roku kalendarzowym. Dodatkowy urlop wypoczynkowy udzielany jest na takich samych zasadach jak zwykły urlop wypoczynkowy.
Zgodnie z art. 154 § 1 Kodeksu pracy, wymiar urlopu wypoczynkowego jest uzależniony od stażu pracy i wynosi:
20 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat,
26 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat.

Osoba niepełnosprawna w stopniu znacznym lub umiarkowanym:
30 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat,
36 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat.

Prawo do pierwszego urlopu dodatkowego osoba niepełnosprawna nabywa po przepracowaniu jednego roku po dniu zaliczenia jej do umiarkowanego lub znacznego stopnia niepełnosprawności. Za dzień zaliczenia do danego stopnia niepełnosprawności należy uznać dzień posiedzenia zespołu orzekającego (data wydania orzeczenia).

Prawo do korzystania ze zwolnienia z pracy przez osoby z niepełnosprawnością

Osoba o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności ma prawo do zwolnienia od pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, w wymiarze do 21 dni roboczych w celu uczestniczenia w turnusie rehabilitacyjnym, nie częściej niż raz w roku (na podstawie wniosku lekarza sprawującego opiekę nad osobą – w celu wykonania badań specjalistycznych, zabiegów leczniczych lub usprawniających, a także w celu uzyskania zaopatrzenia ortopedycznego lub jego naprawy, jeżeli czynności te nie mogą być wykonane poza godzinami pracy.

Łączny wymiar dodatkowego urlopu wypoczynkowego i zwolnienia od pracy w celu uczestniczenia w turnusie rehabilitacyjnym nie może przekraczać 21 dni roboczych w roku kalendarzowym. Pracodawca nie może żądać, aby pracownik niepełnosprawny wyjeżdżał na turnus w okresie urlopu wypoczynkowego.

Osoby niepełnosprawne mają szczególne uprawnienia wynikające z: Konwencji ONZ, Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, ustawy o rehabilitacji z 1997 r. oraz Karty Praw Osób Niepełnosprawnych.

Osobom z niepełnosprawnością przysługują szczególne ulgi i przywileje wynikające z ich stopnia niepełnosprawności, którego potwierdzeniem jest posiadane orzeczenie o niepełnosprawności. Mogą one także skorzystać ze specjalnych programów Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, pobierać rentę czy skorzystać z ulgi podatkowej. Szczególnie regulacje prawne obowiązują niepełnosprawnych zatrudnionych na umowę o pracę lub posiadających zaświadczenie o niezdolności do pracy.

Konwencja ONZ

Konwencja ONZ wprowadza pojęcie osoby niepełnosprawnej jako tej, która nie tylko doświadcza niepełnosprawności fizycznej, umysłowej lub intelektualnej, ale także musi pokonywać liczne bariery na drodze do normalnego funkcjonowania w społeczeństwie. Dlatego dokument postuluje stworzenie niepełnosprawnym odpowiednich warunków do nauki i pracy, a także pełen dostęp do opieki medycznej i komunikacji. Konwencja zakazuje dyskryminacji osób niepełnosprawnych i nakazuje wdrożenie rozwiązań, które pomogą im osiągnąć samodzielność i niezależność.

Konwencja Organizacji Narodów Zjednoczonych dotycząca praw osób niepełnosprawnych

Konstytucja RP

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997r. (Dz.U. z 1997 Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) stanowi m.in., że:

Art. 32 ust. 2
Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny.

Art. 68 ust. 3
Władze publiczne są obowiązane do zapewnienia szczególnej opieki zdrowotnej dzieciom, kobietom ciężarnym, osobom niepełnosprawnym i osobom w podeszłym wieku.

Art. 69
Osobom niepełnosprawnym władze publiczne udzielają, zgodnie z ustawą, pomocy w zabezpieczaniu egzystencji, przysposobieniu do pracy oraz komunikacji społecznej.

Ustawa o rehabilitacji z 1997 r.

Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych z 1997r. reguluje takie kwestie jak: orzekanie o niepełnosprawności, rehabilitacja oraz uprawnienia osób niepełnosprawnych. Wyznacza także szczególne obowiązki i prawa pracodawców zatrudniających osoby niepełnosprawne, zasady funkcjonowania zakładów pracy chronionej i aktywności zawodowej oraz służb działających na rzecz niepełnosprawnych i organizujących szkolenia. Ustawa ta reguluje także zakres działań Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON).

Karta Praw Osób Niepełnosprawnych

UCHWAŁA SEJMU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 1 sierpnia 1997 r.

Karta Praw Osób Niepełnosprawnych
(M.P. z 13.08.1997 r. Nr 50 poz. 475)

§ 1. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej uznaje, że osoby niepełnosprawne, czyli osoby, których sprawność fizyczna, psychiczna lub umysłowa trwale lub okresowo utrudnia, ogranicza lub uniemożliwia życie codzienne, naukę, pracę oraz pełnienie ról społecznych, zgodnie z normami prawnymi i zwyczajowymi, mają prawo do niezależnego, samodzielnego i aktywnego życia oraz nie mogą podlegać dyskryminacji. Sejm stwierdza, iż oznacza to w szczególności prawo osób niepełnosprawnych do:

1. dostępu do dóbr i usług umożliwiających pełne uczestnictwo w życiu społecznym,
2. dostępu do leczenia i opieki medycznej, wczesnej diagnostyki, rehabilitacji i edukacji leczniczej, a także do świadczeń zdrowotnych uwzględniających rodzaj i stopień niepełnosprawności, w tym do zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze, sprzęt rehabilitacyjny,
3. dostępu do wszechstronnej rehabilitacji mającej na celu adaptację społeczną,
4. nauki w szkołach wspólnie ze swymi pełnosprawnymi rówieśnikami, jak również do korzystania ze szkolnictwa specjalnego lub edukacji indywidualnej,
5. pomocy psychologicznej, pedagogicznej i innej pomocy specjalistycznej umożliwiającej rozwój, zdobycie lub podniesienie kwalifikacji ogólnych i zawodowych,
6. pracy na otwartym rynku pracy zgodnie z kwalifikacjami, wykształceniem i możliwościami oraz korzystania z doradztwa zawodowego i pośrednictwa, a gdy niepełnosprawność i stan zdrowia tego wymaga – prawo do pracy w warunkach dostosowanych do potrzeb niepełnosprawnych,
7. zabezpieczenia społecznego uwzględniającego konieczność ponoszenia zwiększonych kosztów wynikających z niepełnosprawności, jak również uwzględnienia tych kosztów w systemie podatkowym,
8. życia w środowisku wolnym od barier funkcjonalnych, w tym: dostępu do urzędów, punktów wyborczych i obiektów użyteczności publicznej, swobodnego przemieszczania się i powszechnego korzystania ze środków transportu, dostępu do informacji, możliwości komunikacji międzyludzkiej,
9. posiadania samorządnej reprezentacji swego środowiska oraz do konsultowania z nim wszelkich projektów aktów prawnych dotyczących osób niepełnosprawnych,
10. pełnego uczestnictwa w życiu publicznym, społecznym, kulturalnym, artystycznym, sportowym oraz rekreacji i turystyce odpowiednio do swych zainteresowań i potrzeb.

§ 2. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej stwierdzając, iż powyższe prawa wynikają z Konstytucji, Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, Konwencji Praw Dziecka, Standardowych Zasad Wyrównywania Szans Osób Niepełnosprawnych, aktów prawa międzynarodowego i wewnętrznego, wzywa Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i władze samorządowe do podjęcia działań ukierunkowanych na urzeczywistnienie tych praw.

§ 3. Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wzywa Rząd Rzeczypospolitej Polskiej do składania corocznie, w terminie do dnia 30 czerwca, informacji o podjętych działaniach w celu urzeczywistnienia praw osób niepełnosprawnych.

W Polsce wyodrębniamy dwa niezależne systemy orzecznictwa o niepełnosprawności rozdzielone ze względu na cel jakiemu służą:

Orzecznictwo do celów rentowych – orzeczenia o niezdolności do pracy wydawane przez Zakłady Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 12 Ustawy o emeryturach i rentach z funduszu ubezpieczeń społecznych, niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania sprawności oraz zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Przy czym niezdolność do pracy może być całkowita – co oznacza utratę zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy lub częściowa – oznaczająca utratę zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji w stopniu znacznym.

Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy bierze się pod uwagę:
stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji,
możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego.

Zasady przynawania rent

Orzecznictwo do celów pozarentowych – orzeczenia o stopniu niepełnosprawności wydawane przez powiatowe/miejskie zespoły ds. orzekania o niepełnosprawności (jako pierwsza instancja) i wojewódzkie zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności (jako druga instancja). Ustala się trzy stopnie niepełnosprawności: znaczny, umiarkowany i lekki.

Stopień niepełnosprawności orzeka się na czas określony lub na stałe i decyduje o tym ocena możliwości poprawy funkcjonowania osoby zainteresowanej. Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności wydaje się osobie, która ukończyła 16 rok życia.

Więcej informacji o orzecznictwie można znaleźć na stronie Biura Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych.

Ulgi, zniżki i uprawnienia przysługujące osobom z niepełnosprawnością posiadającym:

Znaczny stopień niepełnosprawności
Umiarkowany stopień niepełnosprawności
Lekki stopień niepełnosprawności

Jeżeli chcemy poinformować o tym fakcie pracodawcę już w pierwszym kontakcie, dopuszczalne jest umieszczenie w CV daty rozpoczęcia i zakończenia pobytu w szpitalu lub placówce rehabilitacyjnej. Jednak w najbardziej popularnym rodzaju CV – chronologicznym – łatwo dojrzeć okresy przerw w karierze zawodowej. Z tego powodu nie musisz podawać informacji np. o chorobie i okresie rekonwalescencji wprost. Jeżeli Twoje kwalifikacje zawodowe zainteresują pracodawcę, wtedy będzie okazja do wyjaśnienia okoliczności przerwy w trakcie rozmowy kwalifikacyjnej. Aby nie eksponować przerw w zatrudnieniu, można zastosować mniej popularne rodzaje CV, które koncentrują się bardziej na naszych kompetencjach zawodowych niż przebiegu naszej kariery.

Zachęcamy do skorzystania z naszego autorskiego kreatora CV i listu motywacyjnego.

Jedną z metod wykonywania pracy zawodowej jest telepraca, inaczej zwana pracą zdalną lub e-pracą. Telepraca umożliwia wykonywanie zadań przez pracownika całkowicie lub częściowo poza siedzibą firmy, np.: w domu pracownika, poza domem pracownika i siedzibą firmy (telecentra). Pracownik realizuje swoje zadania, a następnie przesyła efekty swojej pracy za pośrednictwem usług teleinformatycznych (np. e-mailem). Na pracodawcy spoczywa obowiązek zapewnienia i dostarczenia niezbędnego sprzętu do wykonywania pracy oraz pokrycia kosztów związanych z jego eksploatacją. Telepracownicy mogą być zatrudniani na podstawie umowy o pracę, umów cywilnoprawnych, pracy nakładczej, czy samozatrudnienia.

Telepraca jest formą zatrudnienia, która wnosi wiele korzyści dla firmy. Dzięki takiej formie współpracy firma może obniżyć koszty i zwiększyć efektywność pracy. Dzieje się tak poprzez zmniejszenie kosztów dojazdów do pracy, oszczędności czasu poświęcanego na dojazd, ograniczenia kosztów wynajmu pomieszczeń (aż do całkowitego rezygnacji z wynajmowanego biura na rzecz wykupienia miejsca na serwerze i otwarcia biura wirtualnego). Wielką korzyścią jest również możliwość wprowadzenia zadaniowego czasu pracy – co znacznie wpływa na efektywność pracy, ogranicza konieczność kontroli czasu pracy, jak również wpływa na mniejszą ilość nadgodzin. Praca w formie zdalnej generuje również mniej absencji.